Książkę, którą chciałabym Wam dzisiaj polecić skierowana jest głównie dla rodziców. Nosi ona tytuł Pomóż dziecku mniej myśleć O wrażliwych dzieciach, które za bardzo się przejmują, napisała ją Christel Petitcollin, a została wydana przez Wydawnictwo Feeria.
Christel Petitcollin poznaliśmy już jako autorkę książek dla dorosłych takich jak:
- Jak mniej myśleć dla analizujących bez końca i wysoko wrażliwych,
- Jak lepiej myśleć dla analizujących bez końca i wysoko wrażliwych,
- Jak nie dać sobą manipulować.
Jednak nadal osoby dorosłe pytały się autorki jak postępować z nadwydajnymi dziećmi, bo przecież nie każda metoda i sposób postępowania będzie odpowiedni dla dzieci. I tak oto powstała książka pt. O wrażliwych dzieciach, które za bardzo się przejmują.
Wyżej wymieniona pozycja rozpoczyna się od rozdziału poświęconego błędnym postawionym diagnozom. Bardzo często atypowe dzieci są uznawane za chore na autyzm, ADD czy ADHD, co nie zawsze przynosi korzyści wobec nich.
W trzecim rozdziale autorka ukazuje nam, w jaki sposób wysoko wrażliwe dzieci wyrażają bądź przeżywają daną emocję. Nie zabrakło również informacji na temat rozgałęzionego myślenia kompleksowego, które jest odmienne od naszego linearnego myślenia.
Książka została napisana w przystępny, dla każdego czytelnika, sposób. Nie zawiera zbyt wielu naukowych stwierdzeń. Dodatkowo autorka poświęciła jeden rozdział, opisując swoje doświadczenia z warsztatów dla dzieci zdiagnozowanych jako hiperaktywne oraz z coachingu indywidualnego.
Na samym początku kluczowe jest, aby wyjaśnić nadwydajnemu dziecku, na czym polega jego odmienność. W jaki sposób to zrobić? Podpowiada nam sama autorka w piątym rozdziale.
Gdy ten etap mamy za sobą warto popracować nad tym, aby ułatwić życie naszego dziecka. Kluczową sprawą jest wydawanie jasnych i sprecyzowanych poleceń. Ponadto, warto popracować nad samooceną dziecka oraz organizacją jego czasu i przestrzeni. Takich informacji uzyskamy w siódmym rozdziale książki.
Dużą część książki, bo aż cztery rozdziały, autorka poświęca edukacji dzieci. Swoje doświadczenie opiera na francuskim systemie edukacji, ponieważ była nauczycielką jednej z francuskich szkół. Dzięki temu, że była nauczycielką i jest mamą dwójki dzieci, pozwala jej to zrozumieć potrzeby obu ze stron i chętnie się tą wiedzą z nami dzieli. W rozdziale dwunastym znajdziemy porady oraz wskazówki, które pomogą odnaleźć się nadwydajnemu dziecku w szkole. Bardzo ciekawą częścią tego rozdziału są metody mnemotechniczne, które mogą być używane nie tylko przez same atypowe dzieci, ale również i przez nas.
Ostatni rozdział tej pozycji poświęcony jest przemocy w szkole. Autorka ukazuje nam dwa przykłady przemocy: kiedy dręczycielem jest jedna osoba lub grupa uczniów. Na pewno nie możemy też nie wspomnieć o cyberprzemocy, która zyskała na popularności kilkanaście lat temu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz